Bebek yapmak için neler gerekir ?
Öncelikle çalışan bir erkek bir dişi genital (farklı tercihlere göre kişi sayıları artıp azalabilir ,1 erkek 3 kadın , 1 kadın 2 erkek gibi .. yahut erkek faktörünü tamamen yok edip genlerine güvenmiş ya da para kazanmak için mahsülün bi kısmını sperm bankasına bagışlamış şahısların değerlendirilmesi ve labaratuvar ortamında hamile kalmak )
Tercihen yatak odası ama fantazi olsun diye farklı iç ve dış mekanlar seçilebilir
güzel bir müzik , mumlar , mümkünse hanım efendiye masaj (bu benim hayalim)
İşin şakası bir yana kimsenin bu duruma yeteri kadar hazır ya da yeteri kadar bilgili bi giriş yaptığını düşünmüyorum. Hele hele ilk gebelikse : ) 2. ci de sanırım biraz daha palazlanıyor insan bende daha o konuya gelmedim .Gebelik boyunca etrafınızda size önerilerde bulunanlar , bebegin cinsiyetini tahmin etmeye çalışanlar ve bunun için değişik testleri olanlar olucaktır (benim saçıma tuz dökmüşlerdi ben farketmeden ,ve hayır boyum çok kısa değil ) Benim tek tavsiyem mümkün olduğunca rahat olun ve günlük hayatınıza devam edin .Ben böyle davranmanın bebeğide rahatlattığını düşünüyorum. Belki de biraz olumlama denen şey bu iyi düşün , iyi olsun hesabı ..
Eşimle 2008 agustos ayında evlendik .
Öncesinde eskiye dayanan bir beraberlik ondan daha eskiye dayanan
bir arkadaşlığımız vardı. Iş güç koşuşturma kariyer derken
hala iki kişiydik. 4 yıllık evli ve çocuksuz , çekirdek ailenin
'çe' siydik hala. Bir gece uykudan önce sohbetini yaparken artık
bir çocuğumuz olsun dedim . Mutluluktan ağladığını
hatırlıyorum. Kullandığım korunma metodunu bıraktıktan sonra hamile kalmam 3 ay sürdü. Planlı yaşayan biriyim o yüzden her ay yumurtlama dönemlerimi hesaplıyordum ( http://www.jinekolojivegebelik.com/2011/02/yumurtlama-donemi-tarihi-hesaplama.html ) 7 kasım 2012 de hamile olduğumu öğrendim.
Gebeliğin henüz en erken safhalarındaydım . Muayene için
gittiğim hekim arkadaşım '-nasıl farkettin ? Bu henüz
biyokimyasal bir gebelik .'demişti. O gün eve döndüğümde
anahtarlarımı unutmuşum , eşimde arkadaşlarıyla dışardaydı.
Arayıp çağırdım ,tam söylenmeye başlamıştı kaldırdın beni
masadan bi kere unutma diye çantamı attım yere kaldır şunu ben
artık ağır kaldıramam dedim. Olduğu yere çöktü oturdu.
Şaşkındı . Yüz ifadesini hala unutamıyorum gerçekten mi diye
sorarken gözleri dolmuştu. Düzenli doktor kontrollerimiz
tahlillerimiz başladı. Artık miniğimiz yola çıkmıştı. İçimde
bir mucize büyüyordu . Yavaş yavaş şekillendiğini
hissediyordum. Arabada müziğin sesini biraz daha açıyordum duysun
diye .5. aya girerken ilk hareketlerini hissettim. Hergün her
uykuda onunla ilgili hayaller kurdum. Cinsiyetini öğrendik. Oğlumuz
olucakmış. Bazen bebek mağazalarına giriyordum , dayanamayıp
bişiler alıyordum haliyle. Doktorumuzun muayenehanesine ilk
gidişimizde yalnış parktan ceza yemiştik . Her gittiğimizde
ultrason görüntülerini alıyor eve gelince tekrar bakıyorduk.
Minik sıpa o teknoloji harikasın ultrasonda bir kere gösterdi
yüzünü , kalan bütün kontrollerde boksör gibi elini yüzüne
gard almıştı. Son aylara doğru biraz daha büyük alış verişler
yapmaya başladık. Bembeyaz bir beşik aldık, ahşap , sallanan.
Doğuma 2 ay kala izne çıktım çünkü artık ameliyat masasına
yaklaşamıyordum ve toplam 24 kilo aldığımı düşünürsek
sanırım bi artı 17 kilodaydım ayrıldığımda . Mayıs ayının
ortalarıydı. Balkonda ayaklarımı uzatıp keyif yapıyordum
.bulduğum her rahat yerde uyuyordum. Son güne kadar yüzdüm .
Doktorumun yapma dediği herşeyi yaptım. Yediklerine dikkat et
demişti en son her kontrolde 3 kilo aldığım için. Gebelik
hayatımın en keyifli tecrübelerinden biri oldu. Konuştuğum çoğu
kadın nefret ettiğini belirtsede ben her an çok eğlendim .
Cevizli incir , karpuz ve muz aşerdiğimi hatırlıyorum. Hiçte öyle aman sona
yaklaşıyoruz nasıl çıkıcak bu çocuk diye korkmadım . Karnım
büyüdükçe hislerimde büyüdü. Hareketleri arttıkça
heyecanımda arttı. Herşeyimle hazırdım. (kimse tamamen hazır değildir tabi )
Eşim ve Doktorum benim için sezeryan planlıyorlardı. Ama ben bebeğiminde normal doğmak istediğini biliyordum , adı üstünde normal doğum. Yani doğanın duruma fizyolojik yaklaşımı bu değil mi ? Bebek daha bir uyanık doguyor . İlk adımını kendi çabasıyla atıyor. Eşim hep bizim hanım inadından normal dogurdu der ama şansım yaver gitti diyelim Onlar beni ameliyat masasına yatırmadan oğlum kendi gelmeye karar verdi : )...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder